با انگشتم در هوای گرفته ی این شب ها نقش یک پرنده را میکشم


پرنده ای با آرزوی پرواز...


نسیم عجیبی همراه این پرواز شده!


نمی دانم از کدام سمت می وزد

ولی طراوت و پاکی مست کننده ای با خود به همراه دارد.


کاش می شد به راز آن پی برد...



ولی افسوس و صد افسوس که نمی توانم


باید همراه این نسیم عجیب پرواز کردن را تمرین کنم.


باور کنید یک روز  هرچه دارم را بر زمین می گذارم و بال می زنم



ای سیاهی ها یادتان باشد ماه گواه حرف امشبم شد
 
                                                     همین...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: